I jest tradycyjnie. Zapachniało PRL-em. Dzisiaj sypią się goździki, choć listy nie podpisuję :-)). Uprzedzono mnie, że rajstop też nie będzie :-)) .  Ma być tylko symbol minionego, bo lubię wspomnienia. Przez długi okres czasu nie było goździków w moim domu, a teraz przyjęłam je z prawdziwym  wzruszeniem.

Piękny kolor, stoją tygodniami… pamiętam jak plotłam z ich płatków białe wianuszki na komunię św. dla mojej córeczki, a potem co dwa dni nowy na biały tydzień. Płatki łączyłam z taką zieloną trawką, którą kiedyś dokładano do bukietów.  A teraz dokładam wiersze do wpisów na blogu i tak trwa przeplatanka myśli, słów, zdarzeń…