Co jakiś czas przeglądam stare rodzinne zdjęcia i zawsze wpadają  mi w ręce takie nad którymi muszę się zatrzymać.  Teraz też tak się zdarzyło. Fotografia czarno-biała na kartoniku. To moi dziadkowie, Marjanna (tak, przez „j”) i Antoni. Nigdy ich nie poznałam. Urodziłam się dużo później.

zdjęcie z archiwum rodzinnego

Dziadek wdowiec, ożenił się ponownie  i na tym zdjęciu jest ze swoją  drugą żoną  trzydzieści lat od niego młodszą z którą miał sześcioro dzieci, również mojego tatę. W drugim rzędzie stoją dzieci z pierwszego małżeństwa. Było ich pięcioro. Dziadek musiał być niezwykle atrakcyjny skoro młoda kobieta poślubiła starszego pana z pięciorgiem dzieci ;-). A była też majętna. Miała sporo ziemi, którą  „przejął” (tak to się zgrabnie określa) po  śmierci dziadków Skarb Państwa , bo babcia nie zostawiła testamentu.

Zdjęcie zrobione jest na pewno  po roku 1880 . Polski nie było wtedy na mapie. Nie istniała, bo rozdarło ją trzech zaborców: Rosja, Prusy,  i Austria. Dziadkowie znaleźli się w zborze pruskim. W latach kiedy zdjęcie zrobiono  proces germanizacji bardzo się nasilił. Zaborca  zakazał Polakom zakładania  nowych gospodarstw i używania języka polskiego na zebraniach, a potem również na lekcjach religii.

film z YT

Nie przypadkiem zatrzymałam się przy tym zdjęciu w dzisiejszym dniu,  kiedy świętujemy  100 lat NIEPODLEGŁOŚCI POLSKI, bo nie sposób nie pomyśleć przy takiej okazji, że moi dziadkowie nie mieli takiego jak ja szczęścia, czyli żyć  w wolnym kraju. Co wtedy czuli ? Jak żyli, o czym myśleli ? A jak by się czuli dzisiaj patrząc na obchody Święta Niepodległości? Myślę, że bez chwili wahania ze łzami w oczach pojechaliby na Marsz. Tradycje patriotyczne były w naszej rodzinie zawsze silne. Już bardzo małym dzieciom przekazywano te wartości.  Szkoda, że nie ma już moich najbliższych, ale potrafię sobie wyobrazić radość dziadków i rodziców gdyby żyli dzisiaj w WOLNEJ POLSCE.Pewnie wszyscy razem pojechalibyśmy na marsz.

Polska była dzisiaj taka odświętna,  taka biało-czerwona, a nawet inne kraje uczciły naszą rocznicę podświetlając  u siebie najważniejsze budynki barwą czerwieni i bieli. Życzenia dla nas płynęły z całego świata, a w marszu szło ok ćwierć miliona ludzi. Oczywiście nie obyło się bez drobnych incydentów jak zwykle, ale takie sytuacje są nieuniknione, bo i ludzie są różni.

100 lat temu Polska wróciła na mapę świata. Nie jesteśmy już zależni od jakiegokolwiek zaborcy. Ale to wymagało ogromnego wysiłku a teraz w dalszym ciągu  mądrości i pielęgnacji. Bo o miłość, przyjaźń i wolność trzeba dbać każdego dnia. Tego się nie dostaje w prezencie. Nasza historia jest krwawa i bardzo trudna. Byliśmy kiedyś potęgą, zostało nam niewiele, ale jesteśmy wolni. Tak to wyglądało na przestrzeni wieków.

mapka z sieci

Utraciliśmy ogromny obszar przepięknych żyznych ziem wschodnich z soczystą bujną zielenią, gdzie pozostała tęsknota ludzi, którzy oderwani od kraju żyli w cierpieniu.

 

Dbajmy o to co nam pozostało.