Taniec jest w mojej naturze. Odkąd pamiętam tańczyłam wszędzie gdzie się dało; w sadzie, w mieszkaniu, w lesie… przy muzyce i bez niej. Nic dziwnego, że pojawił się też w moich obrazach.

W dzieciństwie doskonale bawiłam się sama śpiewając, tańcząc, tworząc spektakle z udziałem swoich lalek i psa Szumika, który był moim pierwszym i najcudowniejszym kompanem w zabawach. Robił to o co poprosiłam, nie mądrzył się i okazywał wielką radość bycia ze mną. Jadł moje zupki (nigdy nie narzekał, że za słone… ) z piasku i nasion babki lancetowatej, której było mnóstwo w sadzie cioci. Owczarek, a łagodny jak baranek.