Tak dawno nie trzymałam w rękach skrzypiec. Ćwiczenia były żmudne, ale efekty zadowalające.  Dla domowników wprawki były nie do zniesienia. Brat ostentacyjnie wychodził w tym czasie na spacery, a ja czułam się winna, że zakłócam spokój. Profesor, który mnie uczył, szykował występ przed publicznością.  Byłam bardzo nieśmiałą dziewczynką i taka decyzja przerosła mnie. Chyba te dwie przyczyny sprawiły, że nie chciałam się dalej uczyć. Każde działanie, szczególnie dzieci,  nie obejdzie się bez solidnego wsparcia najbliższych. Moją decyzję chyba wszyscy przyjęli z ulgą, ale dzisiaj żałuję. Mam w sobie dużo determinacji, ale  tego już nie odrobię.

Na pamiątkę pozostały mi skrzypce, które potrzebują dobrego lutnika, żeby znowu zagrały.

Zapomniane skrzypce
Anna Kulesz 2016