Powstała kolejna międzynarodowa antologia. Mnóstwo osób czeka niecierpliwie, żeby wziąć do ręki tę książkę. Tak, ja też na nią czekam. Dostałam zawiadomienie z wydawnictwa Kazimierza Lindy, że kurier dzisiaj dostarczy zmówione egzemplarze. Ogromna dla mnie przyjemność mieć w tej antologii swój tekst. Ciekawa jestem tez bardzo o czym napisali inni współautorzy i które grafiki Renaty Cygan zostały włączone. Wszystkie są ciekawe, ale może obok mojego tekstu będzie ta
albo ta…
Mam wrażenie, że one najbardziej współgrają z tekstem, ale… może będzie to coś zupełnie innego… Czekam.
Może nie wszyscy tak mają, ale są sytuacje, że powinno się coś powiedzieć, a gardło zaciśnięte. Powody różne; strach, wzruszenie, rozpacz. Widać, że dziewczyna na obrazku nie akceptuje czegoś co widzi. Mam wrażenie, że z trudem opanowuje łzy i nie ma odwagi czegokolwiek powiedzieć. Jest zaskoczona i niemile zdumiona. Ma wrażenie, ze drut kolczasty zaciska się wokół szyi. Co ją tak poruszyło? Każdy zinterpretuje inaczej, bo nasza wyobraźnia jest różna.
Niewielu z nas udaje się stanąć na uboczu tego, co się dzieje wokół. Tym niemniej znam takie osoby, ale to w efekcie jest oderwaniem od rzeczywistości. Czy bardziej chcemy czy mniej, to w obecnych czasach sytuacje zmuszają, żeby korzystać z telefonu, internetu, a wtedy przepadamy, bo jesteśmy narażeni na śledzenie, zmuszani do akceptowania wszystkiego co nam się podsuwa, wręcz atakowani nachalnymi reklamami. Ciągle pojawia się „akceptuj”, „zgadzam się” etc. Albo wyrażasz zgodę i dostajesz dostęp do tego czego szukasz, albo blokada i stoisz w miejscu. Czegokolwiek zaczynamy szukać, natychmiast mamy pełną ofertę tego artykułu na swojej poczcie i wszędzie gdzie się pojawimy. Chyba wszyscy akceptują podsuwane pisane drobnym drukiem teksty bez czytania i tylko Bóg jeden wie na co się godzimy, żeby dojść do tego co nam potrzebne. I tak dajemy się łapać w sieci. Żeby poczuć się bezpieczniejszym i mieć większą prywatność , to trzeba odciąć się od wszystkich mediów, a to powoduje poczucie wykluczenia, bo życie pędzi obok nich. Trudno cokolwiek załatwić, bo urzędy też skomputeryzowane. Nie ma wyjścia. Życie pędzi i trzeba się dać porwać w zastawiane sieci , albo zostać daleko na końcu. Bo kij zawsze ma dwa końce.
