Wszystkie wpisy, których autorem jest admin

BOŻE CIAŁO

Boże Ciało to święto,  które w Kościele katolickim jest obchodzone jako Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Pańskiej.W tym dniu odbywa się procesja  z Najświętszym Sakramentem, która idzie  ulicami parafii zatrzymując się kolejno przy czterech ołtarzach, przy których czytane są związane tematycznie z Eucharystią fragmenty czterech Ewangelii.Cztery ołtarze symbolizują panowanie Chrystusa na cztery strony świata. Ustawienie i przygotowanie ich wymaga dużego zaangażowania parafian, a efekt bywa czasami zachwycający, a czasami szokujący przekazem. Niektóre są bogate inne bardzo skromne. Wszystko dzisiaj zależy od kasy, ale i od inwencji ludzi, którzy się podejmują wykonania.  Od lat fotografujemy takie ołtarze i mamy sporą kolekcję. Widać jak się zmieniają z upływem lat, tak jak widać również co boli naród w danym czasie.

Szczególnie interesują nas ołtarze wiejskie i w małych miastach, bo te widzi tylko określona niewielka społeczność i znikają w zapomnieniu. Te właśnie utrwalamy. Ale w tym roku nie wyszukałam takiego, który niósłby szczególny przekaz. Najbardziej podobał mi się chyba ten w Starym Otwocku.

Najbardziej jednak okazały ustawiono w Karczewie

z artystycznie ułożonymi bukietami kwiatów.

Karczewskie ołtarze słynęły kiedyś z przepychu i udrapowanych materiałów. Dzisiaj zdecydowanie są skromniejsze, choć ciągle robią wrażenie wielkością.

 

 

 

SKRZYPEK NA DACHU – Wiązowski Teatr Muzyczny

 

Przed spektaklem poproszono o nie nagrywanie i nie robienie zdjęć podczas jego trwania, więc ściągnęłam jedno z FB, żeby przybliżyć nieco to co wprawiło mnie w zachwyt. Wiązowski Teatr Muzyczny wystawił wczoraj musical Skrzypek na dachu w Teatrze Jaracza w Otwocku. Teatr po remoncie kwitnie. Działa prężnie , a widownia jest zawsze pełna. Tym razem to już czwarte wystawienie ‘Skrzypka…” na prośbę widzów. I rzeczywiście artyści grają znakomicie jak też doskonałe jest opracowanie całego widowiska. Widziałam inne z zawodowymi aktorami , ale to zdecydowanie się wybija na pierwsze miejsce.

 

 

GOŹDZIKOWE BAGNO – niedzielny spacer

Lubię zgiełk dużych miast, spotkania w kawiarenkach, rozmowy z przyjaciółmi i ich obecność, ale od czasu do czasu potrzebuję absolutnej ciszy i kontaktu wyłącznie z przyrodą. Wsłuchuję się wtedy w jej głosy , przymykam oczy i czuję jak odżywa we mnie każda cząsteczka ciała i duszy.

Na dzisiejszy spacer wybrałam Goździkowe Bagno. To rezerwat pod patronatem Nadleśnictwa Celestynów. Nikogo się tutaj nie spotyka, a może ja bywam w takich porach, kiedy inni na spacery nie chodzą.

Atrakcją tego miejsca  jest rosiczka – roślinka drapieżnik, owadożerna. Owad przykleja się do lepkich kropelek słodkiej cieczy osadzonych na włoskach porastających powierzchnię liści. Liść zamyka się  i z tej pułapki ofiara już uwolnić się nie może. Miękkie części jej ciała zostają strawione przez rosiczkę, a twarde resztki usuwa wiatr po otwarciu się liścia.

Inna znajoma  roślinka to bagno. Kwitnie białymi kwiatkami a jego intensywny zapach skutecznie chroni pomieszczenia przed molami. Kiedyś bagno sprzedawano w wiązkach na bazarach. Dzisiaj jest pod ochroną.

Wokół cisza i spokój, można rozróżnić śpiew poszczególnych ptaków, posiedzieć na drewnianej kładce.

i wpatrywać się w kojącą zieleń

To idealne miejsca do przetwarzania rzeczywistości w obrazy lub  wiersze.

Anna Kulesz wrzesień 2015
Spacer po lesie
Otulona zapachem żywicznego zamyślenia
jak muślinowym sari hinduska księżniczka
wchodzę w zieloność ciszy
mchem i wrzosem utkaną
 
Złociste promienie niby miecz samuraja
rozcinają leśną gęstwinę jasnymi ścieżkami
i pozwalają wniknąć myślom
w kojący aksamit przyrody
 
Krążą w malachitowym rozprężeniu wśród paproci
jak rozedrgane ważki nad lustrem jeziora
by w nowej formie
powrócić w moje zadumanie