Uff, napięcie mija. Jesteśmy po wczorajszym występie. Tylko zdjęć mało, bo telefon został w domu i poprosiłam kolegę o kilka fotek przed wyjściem na scenę.

Wróciłam zmęczona jak nigdy. Może dlatego, że musiałam wcześnie wyjechać, a może dlatego, że w autobusach i tramwajach teraz tłok, ludzie przeziębieni, kaszlą, kichają, a maseczki wiszą na uchu pod brodą. To mnie trochę stresuje, więc chcę zrobić sobie przerwę i do świąt ograniczyć wyjścia, żeby nie złapać czegoś przed trzecią dawką szczepienia.

Nie liczę na 100% odporność, ale ochrona nieco poniżej, też mnie satysfakcjonuje. Mam sporo planów artystycznych, które dają mi dużo radości, dlatego nie zamierzam chorować.

Nabrałam wiatru w żagle po niedawnym pobycie w Mazowieckim Centrum w Otwocku, gdzie lekarze doskonale wyregulowali moje serce. Chodzi teraz jak zegarek szwajcarski. Trafiłam w ręce świetnych specjalistów, którzy mocno zaangażowali się w to, żeby mi pomóc. Prowadzący doktor Artur Kowalski-Liambo, kardiolog Michał Dąbrowski i ordynator doktor Irmina Fidala, to nazwiska które zachowam we wdzięcznej pamięci.  

Kończą się wakacje, wszyscy wracają do swoich stałych zajęć i nasze próby też będą już regularne. SCENA 50 + szykuje się do występów.

Najbliższy spektakl zaplanowany jest na 6 października w Teatrze Baza, godz.18.00. Tak jak obiecałam wielu osobom, podaję termin z dużym wyprzedzeniem.

Wystąpimy w nieco zmienionym składzie. Nie mogłam się do tego przyzwyczaić, ale przekonałam się, że rotacja w zespołach artystycznych to niemalże norma. Artyści odchodzą, przychodzą, wracają, próbują i tak w kółko. Ale zmiany to czasami pozytywny element, który pozwala doskonalić i uatrakcyjniać przedstawienia. Nasz scenariusz też na tym zyskał, bo dodaliśmy trochę nowych tekstów przez co  całość będzie miała nieco inną formę. Dzięki temu można obejrzeć jeszcze raz z ciekawością.

Ja dałam upust swojej twórczości i dopisałam żartobliwy wierszyk pt. “Ciągle z werwą”. Tak jak wspominałam we wcześniejszym wpisie, motywacją do wiersza może być wszystko. Ten jest przeróbką wierszowanego dialogu jaki dla zabawy prowadziłam kiedyś z nieżyjącym już poetą Jerzym Hyską. To ten, którego wiersz rozpoczyna mój blog.