Robi się gorąco. Jaworów ostrzelany. Zaatakowany rakietami tylko 30 km od granicy Polski, od granicy Unii Europejskiej. Wojska rosyjskie doszły już do naszego progu, choć determinacja, waleczność i morale Ukraińców są niewyobrażalnie ogromne. Istnieje obawa przed użyciem przez Rosjan broni chemicznej i nie jest ona bezpodstawna. Prezydent Zełenski dodaje sił. Obserwuję go od początku. Nieprawdopodobna odwaga, dyplomacja, opanowanie… wielki patriotyzm. Trudno znaleźć odpowiednie słowa, takich ludzi teraz mało. Nadzwyczajny przywódca i człowiek. On już ma swoje miejsce w historii.

Wiadomo, że Ukraina czerpie siły z poparcia Zachodu, czyli również z Polski, a Federacja Rosyjska zapewne będzie chciała się tego poparcia pozbyć, stąd takie posunięcia, żeby odciąć Ukrainę od wszelkiej pomocy, wyniszczyć humanitarnie, a osłabioną połknie bez trudu i zapoluje na kolejne państwo. Strach myśleć kto będzie następny, bo, jest absolutnie pewne, że będzie. Niedźwiedź ma wilczy apetyt, długie łapy i ostre pazury.

Putin chce, a może już to robi, wzmacnia siły najemnikami z Syrii. Chyba nie da się już zatrzymać rozpędzonego pociągu. Robi się gorąco. Rozsądek blokuje wiarę w wizje, przeczucia, przepowiednie, choć sama ich doświadczam, jednak chyba coś takiego istnieje. Przychodzi mi często na myśl wizja Papieża Jana Pawła II, którą miał w roku 1982. Ksiądz Dziwisz zastał w kaplicy płaczącego Papieża, który błagał “Proszę o miłosierdzie dla Polski”. Może dotyczyło to aktualnej sytuacji… Dużo wizji się sprawdza, a może tylko naciągamy ich tłumaczenie.

O naszym Papieżu trochę chyba zapomnieliśmy, ale może warto pomodlić się do Niego o pokój. Oczywiście dotyczy to wierzących. Wiara zawsze była i jest ściśle związana z nadzieją. Taki tytuł dałam kiedyś swojej grafice, ale dzisiaj mogłabym ją zatytułować UKRAINA.