Zbliża się Święto Zmarłych. Nie ma osoby dla której byłoby ono obojętne. Chciałam napisać wiersz, ale powstała raczej proza poetycka, słowa, które tak właśnie się ułożyły

zapalamy znicze
Anna Kulesz

koniec października
przywołuje smutne wspomnienia
o tych którzy odeszli na zawsze
którzy nigdy już nie pojawią się obok
pamięć o nich ujmujemy w wiązanki kwiatów
w płonące znicze chryzantemy
które stawiamy na grobach
wspominamy tęsknimy rozmyślamy
o tym co za nami i co przed nami

nikt nie wie 
kiedy przekroczy granicę między życiem a śmiercią
może za chwilę
może w jakimś odległym czasie
czy tylko przeminie nasza cielesność
czy może znikniemy całkiem i na zawsze

zapalamy znicze
stawiamy chryzantemy na grobach
w modlitwach przywołujemy imiona zmarłych
na jakiś czas udaje nam się 
zatrzymać w pamięci  rysy twarzy 
bywa że przychodzą do nas w snach 
czy to coś znaczy
czy  tylko mózg tworzy ich obraz kiedy śpimy
są jak żywi
śmieją się rozmawiają
i znikają gdy otwieramy oczy
dobrze że wpadli na chwilę
może to nie tylko wyobraźnia
to ciągle zagadka

nikt jeszcze nie poznał 
tajemnicy początków życia
ani tajemnicy przejścia na drugą jego stronę
od tysięcy lat a nawet od milionów
opieramy się na wierze
więc zapalmy znicze 
niech tradycja trwa

płomienie symbolizują pamięć
bo ogień to trwanie
taka jest potrzeba żywych
potrzebą jest strojenie pomników
a pomniki z drogich marmurów
okazałe chryzantemy 
nie dla zmarłych ale dla próżności żyjących

zapalamy znicze
to symbol że pamiętamy
zmarłemu potrzebny tylko kawałek ziemi 
na godne pochowanie
modlitwa i szczere westchnienie

październik 2029