Sporo czasu spędzam na dojazdach do miejsc swoich zajęć i spotkań, ale nie jest to czas stracony, bo w pełni wykorzystuję go na czytanie. Nawet jest mi to na rękę, bo mam chwilę dla siebie , kiedy nikt ode mnie niczego nie potrzebuje.

Książki zwykle wypożyczam z biblioteki, ale ostatnio postanowiłam dobrać się do swojej domowej kolekcji. Lektura Braci Karamazow przyniosła zaskakujące doznania. Tak doskonałej książki dawno nie czytałam. Po prostu nie mogłam się od niej oderwać.

Dostojewski z intrygującym mistrzostwem przedstawia społeczeństwo dziewiętnastowiecznej Rosji. Pokazuje przewrotność i zawiłości charakterów ludzkich łącząc w nich dobro ze złem. Tak naprawdę, to nic się tam nie zmieniło. Rosjanie są bardzo emocjonalni, albo bezgranicznie kochają , albo nienawidzą. Zazdrość, toasty przy każdej okazji i ogromna otwartość. Chęć do zabawy, ale też tendencja do depresyjnych i skrajnych zachowań. I tak to też  przedstawia   Dostojewski ujmując treść opowieści w nadzwyczaj ciekawą relację. Wątek kryminalny i miłosny przeplata filozoficznymi przemyśleniami, nawiązując do teologii i psychologii.

To nie jest książka do poduszki. Przy niej się nie zasypia.