DZIEŃ OJCA tak samo dla mnie ważny jak DZIEŃ MATKI. Oboje kochałam i kocham bezgranicznie i choć już nie mogę składać im życzeń, to w moim sercu pozostają na zawsze. Od dawna już ich nie ma, bo w życiu nic nie trwa wiecznie. Starsi zwykle odchodzą szybciej. ale pozostają wspomnienia i cieple myśli. Dobrych chwil nie zapomina się nigdy i tych mocnych serdecznych ojcowskich ramion, które dały mi siłę na wszystkie trudne chwile w dorosłym życiu.
W tym roku nad morze nie pojadę, jak i nie odbędę wielu innych podróży. Z nad morza mam przepiękne wspomnienia. Może następny wpis będzie o Kaszubach, ale dzisiaj miniaturka , która tam właśnie kiedyś powstała.
Bez wątpienia przyjdzie taki moment, że pójdę brzegiem w stronę słońca, bo taki kierunek zawsze wybieram.
Wszystko docenia się wtedy kiedy coś się traci. Zamknięci w domu, marzymy o wyjściu, o spokojnym oddechu bez strachu, bez masek, bez obaw, o powrocie do normalności, której w codziennym zawirowaniu nie dostrzegamy. Ale może już niedługo rozpostrzemy skrzydła. Czy izolacja czegoś nas nauczyła? Czy potrafimy docenić spokój? Czy będziemy potrafili normalnie ze sobą rozmawiać, słuchać i rozumieć innych? Aż tyle optymizmu w sobie nie mam 🙁
